In tegenstelling tot de welgekende barcodes op productverpakkingen, zijn QR-codes tweedimensionaal. In een eendimensionale streepjescode is de informatie alleen opgeslagen in de dikte van de streepjes en de afstand ertussen. Omdat deze codes lineair gescand worden, is de lengte van de streepjes van geen belang. In een tweedimensionale QR-code zijn de streepjes vervangen door vakjes. De juiste plaats van deze vakjes bepaalt de gecodeerde boodschap. Ze kunnen zowel in de breedte als in de lengte verschillen. QR-codes slaan de gegevens dus in twee dimensies op. Zo kan er heel wat meer info in verwerkt worden.
Het is in 1994 wanneer het Japanse bedrijf Denso Wave, een dochteronderneming van Denso, een code ontwikkelt waarmee tegelijkertijd veel gegevens bekomen kunnen worden. In opdracht van Toyota, waar Denso een toeleverancier van is, onderzoekt het bedrijf een systeem om heel wat gegevens van al hun auto-onderdelen onmiddellijk te kunnen raadplegen en het productieproces van de voertuigen te kunnen raadplegen. Denso Wave neemt een patent op de matrixcode, wat ondertussen hun handelsmerk is geworden. Toch kiezen ze ervoor om de QR-code vrij te mogen aanmaken zodat ook andere bedrijven gebruik kunnen maken van de handige matrixcode.
Een QR-code is een als matrix opgebouwde code die zowel horizontaal als verticaal in-formatie bevat voor de codescanner. QR-codes hebben een vaste structuur die door de codescanner gedecodeerd worden. Elk onderdeel van de structuur heeft zijn eigen functie. Om de structuur van QR-codes te begrijpen, is het nodig te weten dat er 40 verschillende versies bestaan, waarbij versie 1 de eenvoudigste versie is. Deze bezit slechts 21 x 21 modules. Versie 40 een erg geavanceerde code, die in afdruk wel 10 x 10 cm moet zijn om degelijk gescand te kunnen worden. Bovendien heb je een hele goede camera nodig om alle puntjes te kunnen onderscheiden. Deze grote QR-code kan tot 177 x 177 modules bevatten. Ee n module staat voor 1 pixel, puntje of stipje. Enkel versie 1 verschilt in structuur van de andere QR-codes.
Naarmate de grootte en versie van de QR-code bevat deze ook een of meer uitlijnings-vakken. Deze zorgt er voor dat wanneer de code een uitgerekte (dus rechthoekige) vorm heeft, hij toch nog gescand kan worden.
Verder bevatten QR-codes nog een tijdpatroon, die helpt om de positie van elke cel te detecteren. Dit patroon verbindt de drie concentrische vierkanten met elkaar.
Dankzij de oriëntatievierkanten kunnen QR-codes in eender welke richting gescand worden (afbeelding 1 + 2).
Het uitlijningsvak zorgt ervoor dat de code ook uitgerekt kan zijn om correct gescand te worden (afbeelding 3 + 4).
Bij sommige QR-generators kan je kiezen voor de foutcorrectie (error correction). Deze zorgt ervoor dat gegevens kunnen worden hersteld wanneer de code vuil of beschadigd is. Een hogere foutcorrectie zorgt voor een meer uitgebreide code, die misschien moeilijker te scannen is. Er bestaan 4 niveaus van deze foutcorrectie:
Niveau L (Laag) 7% van de codewoorden kan worden hersteld.
Niveau M (Medium) 15% van de codewoorden kan worden hersteld.
Niveau Q (Kwart) 25% van de codewoorden kan worden hersteld.
Niveau H (Hoog) 30% van de codewoorden kan worden hersteld.
Verder zijn er nog heel veel kleine stippen in de QR-code. Deze pixels bevatten de da-ta die nodig is om de juiste link te kunnen bereiken. Ze worden door de scanner omgezet in binaire getallen die gedecodeerd worden en zo de gewenste info weergeven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten