Pistache in hoekjes

Het heeft een tijdje geduurd vooraleer ik mijn draai vond in de lessen Pistache.  Pistache is een aaibare muis die onze zesjarigen vertrouwd maakt met de Franse taal.  Spelenderwijs zullen zij vaardiger worden in het ontdekken van die onbekende taal.  Door kinderen er al vanaf jonge leeftijd mee in contact te brengen, zal de stap naar het gebruiken van de taal vlotter verlopen.  Het vertrouwd maken met het Frans vereist echter wel een speciale aanpak.  De lessen taalinitiatie zijn geen 'lessen' zoals we ze gewoon zijn.  Door er onbewust mee om te gaan, zullen jonge kinderen sneller thuis zijn in de wereld van een nieuwe taal.  De muzische invalshoeken van deze activiteiten vallen dus niet te onderschatten.  Op een luchtige manier met veel muziek en spel dus.

Net na het eerste onzekere lesje Frans voor beginnertjes schreef ik al eens over de voorzichtige stappen die we zetten in het onbekende taalbad.  Ik voelde de meerwaarde ervan wel aan.  Ik merkte vooral dat de eenaatjes er enorme zin in hadden.  Vaak werd er geteld in het Frans.  We zongen Franse liedjes, deden het aangeleerde dansje.  We begroetten elkaar ook in het Frans.  De "Ooievaar" van weleer maakte plaats voor een betekenisvolle "Au revoir".  We leerden de namen van de vriendjes van Pistache, mochten mee kaarsjes uitblazen tijdens zijn verjaardag en speelden volop Franse memory op het digibord.  Publiekslieveling Pistache wordt steeds met open armen ontvangen.  Hij ontving al meerdere tekeningen van de klasgenoten, mocht gerust al op een verjaardagsfeestje langskomen en kreeg een zakje snoepjes.  Toch voelden de lessen me nog steeds onzeker aan.  Ze bleven te oppervlakkig.  Te weinig doordacht.  Het leken mijn eigen lessen niet.  Te veel vasthoudend aan de methode, waardoor ik slechts aarzelend kleine stapjes vooruit zette.

Het aanhoudende enthousiasme van de kinderen sterkte me echter om er verder mijn weg in te zoeken.  Ondertussen ken ik mezelf didactisch al genoeg om te weten dat hoekenwerk tijdens eender welke les me echt wel liggen.  Een werkvorm die collega's soms doet huiveren, geeft me behoorlijke structuur tijdens het aanbrengen, inoefenen en verwerken.  Ik werk graag met kinderen in groepjes en hoeken.  Pistache in hoekjes, dus.  Het bleek een logische stap te zijn.  Zowel voor mij als voor de klas.  De thema's van de methode lenen zich perfect tot het uitwerken van verschillende hoeken: het huis, de dokter, de boerderij, een baby, het zwembad... .  


Tijdens de voorbije paasvakantie verzamelde ik volop ideetjes voor de verschillende onderwerpen.  Door een heleboel activiteiten aan te brengen, geef je kinderen de verantwoordelijkheid te kiezen.  Elke hoek biedt plaats voor maximaal 4 leerlingen.  Volgorde, keuze van hoeken en tempo worden door hen zelf gekozen.  Er komen steeds heel wat muzische, beeldende activiteiten aan te pas.  Een rijgoefening met de contouren van een baby of zelf geboortekaartjes ontwerpen.  Verder neem ik me voor om steeds een computerhoek te voorzien.  Op de klasyurls vinden de kinderen van het thema in kwestie enkele (eenvoudige) games.  Er kan ook uitdrukkelijk geleerd hebben in de denkhoeken.  Een verhaal in juiste volgorde zetten of zelf de tekst schrijven bij een stripverhaal.  Ook steeds van de partij is de speelhoek waar kinderen zich kunnen uitleven met het themaspeelgoed.  Pistache à la Duploferme.  Er werd ook een heuse kindercrèche gehouden in de gang.  Babypoppen, kinderwagens, poppenkleertjes en verzorgingsspullen.  

Terwijl dit alles aan de gang is, komt Pistache op de hand van de meester overal even gedag zeggen.  We tellen de kinderen in de groepjes, benoemen verschillende themawoorden, maken eventueel zinnetjes en genieten vooral van zijn aanwezigheid.  Het onbewuste taalbad werkt.  Pistache krijgt knuffels en handjes.  Hij wordt graag gezien.  Ondertussen zijn er telkens ook twee kinderen aan het enige moetje bezig van de Pistachehoekjes.  De memory van de methode wordt uitgevoerd aan het digibord.  Elk gekozen plaatje wordt in het Frans door de luidsprekers de klas ingejaagd.  Alle kinderen horen de woorden.  Sommige kennen ze er al van.  De Duplokoe wordt overtuigend 'lafaash' genoemd die heerlijke 'duleej' geeft.  Sommige kinderen volharden in hun opzet om elk gehoord woord luidop mee op te dragen.  De trots druipt van het gezicht, met enkele 'bravo's' van Pistache als toetje.  Ik heb mijn weg gevonden.  De kinderen smullen ervan.  Ze blijven dol op de aaibare muis.  Ze worden voorbereid voor de lessen Frans.  Heel natuurlijk.  Een mooi leerproces om zien.