Onze school koos ervoor om vanaf dit schooljaar te starten met vreemde taleninitiatie Frans. Al vanaf de 3de kleuterklas krijgen de kinderen het Frans voorgeschoteld in muzische activiteiten. Het is hier niet de bedoeling dat de kinderen een echte Franse les krijgen. Het mag en moet zelfs plezant blijven. Vrijblijvend ook.
Om een verticale lijn te behouden, kozen we eind vorig schooljaar voor de methode Pistache (uitgeverij Die Keure). Pistache vergelijkt de taalinitiatie en -sensibilisering met het leren zwemmen. Voor een kind kan zwemmen heeft hij watergewenning nodig. Dat wordt verkregen door waterspelletjes. Langzamerhand durven ze dan kopje onder gaan. Om nog later met hulp te kunnen drijven en bewegen in het water. Daarna pas zijn ze klaar voor de eigenlijke zweminstructies. Er kan dus een hele weg afgelegd worden alvorens de kinderen in de 3de graad hun leerstof Frans voorgeschoteld krijgen. Pistache kiest ook doelbewust voor een taalbad. Kinderen beleven hierdoor plezier aan hun eerste kennismaking met het Frans. Het bouwt het zelfvertrouwen op en werkt aan de succesbeleving. Hierbij is de kennis dan ook van ondergeschikt belang. Een attitude ontwikkelen om de Franse taal te gaan gebruiken waar nodig is eens zo belangrijk.
Ik startte vandaag met mijn eerste activiteit initiatie Frans: "L'école de Pistache". Pistache is onze klaspop die de kinderen al vanaf 1 september in de klas zagen. Vaak werd gevraagd wat die muis in onze klas kwam doen. Hij staat ook bij op onze klasfoto die we trokken voor in de krant. Toch hadden we er nog nooit iets mee gedaan. Telkens ik er een vraag over kreeg, was het antwoord hetzelfde: "Die muis heet Pistache, en die spreekt alleen maar Frans". Het prikkelde hun interesse. Vanmorgen werd zelfs voor de eerste keer gevraagd wanneer die koffer eens open mocht. De kinderen waren er duidelijk klaar voor, hun geduld voldoende op de proef gesteld.
Na het enthousiast introductielied ("Bonjour!"), nodigde ik alle kinderen uit in de zithoek voor een kennismaking met Pistache. Enig probleem: niemand verstond die vreemde muis. Twijfel stond duidelijk op hun gezichten. Sommigen waagden zich aan een handje schudden met de pop, die vrolijk "Bonjour!" bleef zeggen. Heel aarzelend kwam er al eens een "Bon Zoer" terug. Hierna waagde Pistache zich toch al eens aan een zinnetje. Met hand en tand, welteverstaan. "Je suis Pistache." werd afgewisseld met "Je m'apelle Pistache." Nog steeds met een vriendelijke, maar duidelijkere "Bon Zoer" als reactie. Ik zag aan hun gezicht dat ze er wel van genoten om een taal te ontdekken. Er werd niets vertaald, maar toch traden ze in dialoog met onze Franse muis. Na een "Je suis Pistache. Et toi?!" kwam er toch al eens een naam naar boven. Heel mooi om zien hoe de kinderen dat gewenningsproces ondergingen: van vragende, afwachtende houding, naar een enkeling die toch iets kan/durft terugzeggen, tot bijna iedereen die een vraagje kan verstaan en hierop zijn naam antwoord. Zonder ook maar 1 vertaling te maken.
Pistache is een contextuele methode. Door de situatie wordt duidelijk wat er bedoeld wordt. Het is niet de bedoeling om in het 1ste leerjaar de woorden 'van buiten' te leren zoals in de 3de graad soms nog wel het geval is. In het verhaal dat op de kennismaking volgde, werd dit al snel duidelijk. Met een groot prentenboek op mijn schoot, liet ik Pistache zijn verhaal doen. Terwijl wees mijn andere hand de handelingen aan op de kijkbladen. Met hand en tand, opnieuw. Door mijn handelingen werd heel wat duidelijk. De schroom bij de kinderen was weg en ze leken er enorme deugd aan te beleven de dingen te ontdekken. Als X. riep: "Ik versta er niks van!" antwoordde A.: "dulei betekent melk". De zin: "Elle doit faire pipi" hadden ze als bij wonder allemaal meteen door. Na het verhaal volledig te hebben beluisterd, kreeg ik de vraag om het opnieuw te vertellen, wat ik ook deed (maar sneller). De eerste zin was nog niet uit of B. vroeg zich af of we dit verhaal eigenlijk ooit nog in onze taal zouden horen. Niet dus. Pistache spreekt Frans en begint zich daar alsmaar beter bij te voelen.
Terug naar onze plaats voor een bewegingslied: maman Pingouin. Een geweldige doe-mee-song! We hebben gedanst, gelachen, gesprongen en af en toe ook eens een heel klein woord, of zelfs een klank meegezongen. 't Was tof! Die eerste 'les' Frans in het 1ste leerjaar! Die gaan we niet gauw meer vergeten. De kinderen hebben er enorm van 'geleerd'. Net als hun meester. En juist zoals hen is hij geëvolueerd van gezonde angst om Frans te gebruiken naar gewoon doen en ervan te genieten.
Tijd om afscheid te nemen, dan: - "Au revoir, tout le monde." - "Ooievaar, Pistache."
Zin in Frans met jonge kinderen? Deze sites kunnen u helpen:
Meer Franse kinderliedjes op Youtube vind je hier.
De spelletjessite Poisson Rouge heeft heel wat Franstalige activiteiten waarvan er enkele zeer bruikbaar zijn bij de activiteiten vreemde taleninitiatie Frans:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten