Posts tonen met het label Frans. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Frans. Alle posts tonen

zondag 6 mei 2012

Pistache in hoekjes

Het heeft een tijdje geduurd vooraleer ik mijn draai vond in de lessen Pistache.  Pistache is een aaibare muis die onze zesjarigen vertrouwd maakt met de Franse taal.  Spelenderwijs zullen zij vaardiger worden in het ontdekken van die onbekende taal.  Door kinderen er al vanaf jonge leeftijd mee in contact te brengen, zal de stap naar het gebruiken van de taal vlotter verlopen.  Het vertrouwd maken met het Frans vereist echter wel een speciale aanpak.  De lessen taalinitiatie zijn geen 'lessen' zoals we ze gewoon zijn.  Door er onbewust mee om te gaan, zullen jonge kinderen sneller thuis zijn in de wereld van een nieuwe taal.  De muzische invalshoeken van deze activiteiten vallen dus niet te onderschatten.  Op een luchtige manier met veel muziek en spel dus.



Net na het eerste onzekere lesje Frans voor beginnertjes schreef ik al eens over de voorzichtige stappen die we zetten in het onbekende taalbad.  Ik voelde de meerwaarde ervan wel aan.  Ik merkte vooral dat de eenaatjes er enorme zin in hadden.  Vaak werd er geteld in het Frans.  We zongen Franse liedjes, deden het aangeleerde dansje.  We begroetten elkaar ook in het Frans.  De "Ooievaar" van weleer maakte plaats voor een betekenisvolle "Au revoir".  We leerden de namen van de vriendjes van Pistache, mochten mee kaarsjes uitblazen tijdens zijn verjaardag en speelden volop Franse memory op het digibord.  Publiekslieveling Pistache wordt steeds met open armen ontvangen.  Hij ontving al meerdere tekeningen van de klasgenoten, mocht gerust al op een verjaardagsfeestje langskomen en kreeg een zakje snoepjes.  Toch voelden de lessen me nog steeds onzeker aan.  Ze bleven te oppervlakkig.  Te weinig doordacht.  Het leken mijn eigen lessen niet.  Te veel vasthoudend aan de methode, waardoor ik slechts aarzelend kleine stapjes vooruit zette.
Het aanhoudende enthousiasme van de kinderen sterkte me echter om er verder mijn weg in te zoeken.  Ondertussen ken ik mezelf didactisch al genoeg om te weten dat hoekenwerk tijdens eender welke les me echt wel liggen.  Een werkvorm die collega's soms doet huiveren, geeft me behoorlijke structuur tijdens het aanbrengen, inoefenen en verwerken.  Ik werk graag met kinderen in groepjes en hoeken.  Pistache in hoekjes, dus.  Het bleek een logische stap te zijn.  Zowel voor mij als voor de klas.  De thema's van de methode lenen zich perfect tot het uitwerken van verschillende hoeken: het huis, de dokter, de boerderij, een baby, het zwembad... .  


Tijdens de voorbije paasvakantie verzamelde ik volop ideetjes voor de verschillende onderwerpen.  Door een heleboel activiteiten aan te brengen, geef je kinderen de verantwoordelijkheid te kiezen.  Elke hoek biedt plaats voor maximaal 4 leerlingen.  Volgorde, keuze van hoeken en tempo worden door hen zelf gekozen.  Er komen steeds heel wat muzische, beeldende activiteiten aan te pas.  Een rijgoefening met de contouren van een baby of zelf geboortekaartjes ontwerpen.  Verder neem ik me voor om steeds een computerhoek te voorzien.  Op de klasyurls vinden de kinderen van het thema in kwestie enkele (eenvoudige) games.  Er kan ook uitdrukkelijk geleerd hebben in de denkhoeken.  Een verhaal in juiste volgorde zetten of zelf de tekst schrijven bij een stripverhaal.  Ook steeds van de partij is de speelhoek waar kinderen zich kunnen uitleven met het themaspeelgoed.  Pistache à la Duploferme.  Er werd ook een heuse kindercrèche gehouden in de gang.  Babypoppen, kinderwagens, poppenkleertjes en verzorgingsspullen.  
Terwijl dit alles aan de gang is, komt Pistache op de hand van de meester overal even gedag zeggen.  We tellen de kinderen in de groepjes, benoemen verschillende themawoorden, maken eventueel zinnetjes en genieten vooral van zijn aanwezigheid.  Het onbewuste taalbad werkt.  Pistache krijgt knuffels en handjes.  Hij wordt graag gezien.  Ondertussen zijn er telkens ook twee kinderen aan het enige moetje bezig van de Pistachehoekjes.  De memory van de methode wordt uitgevoerd aan het digibord.  Elk gekozen plaatje wordt in het Frans door de luidsprekers de klas ingejaagd.  Alle kinderen horen de woorden.  Sommige kennen ze er al van.  De Duplokoe wordt overtuigend 'lafaash' genoemd die heerlijke 'duleej' geeft.  Sommige kinderen volharden in hun opzet om elk gehoord woord luidop mee op te dragen.  De trots druipt van het gezicht, met enkele 'bravo's' van Pistache als toetje.  Ik heb mijn weg gevonden.  De kinderen smullen ervan.  Ze blijven dol op de aaibare muis.  Ze worden voorbereid voor de lessen Frans.  Heel natuurlijk.  Een mooi leerproces om zien.  



woensdag 14 september 2011

"Bonzoer! Ooievaar!" een nieuwe taal...

Onze school koos ervoor om vanaf dit schooljaar te starten met vreemde taleninitiatie Frans.  Al vanaf de 3de kleuterklas krijgen de kinderen het Frans voorgeschoteld in muzische activiteiten.  Het is hier niet de bedoeling dat de kinderen een echte Franse les krijgen.  Het mag en moet zelfs plezant blijven.  Vrijblijvend ook.


Om een verticale lijn te behouden, kozen we eind vorig schooljaar voor de methode Pistache (uitgeverij Die Keure).  Pistache vergelijkt de taalinitiatie en -sensibilisering met het leren zwemmen.  Voor een kind kan zwemmen heeft hij watergewenning nodig.  Dat wordt verkregen door waterspelletjes.  Langzamerhand durven ze dan kopje onder gaan. Om nog later met hulp te kunnen drijven en bewegen in het water.  Daarna pas zijn ze klaar voor de eigenlijke zweminstructies.  Er kan dus een hele weg afgelegd worden alvorens de kinderen in de 3de graad hun leerstof Frans voorgeschoteld krijgen.  Pistache kiest ook doelbewust voor een taalbad.  Kinderen beleven hierdoor plezier aan hun eerste kennismaking met het Frans.  Het bouwt het zelfvertrouwen op en werkt aan de succesbeleving.  Hierbij is de kennis dan ook van ondergeschikt belang.  Een attitude ontwikkelen om de Franse taal te gaan gebruiken waar nodig is eens zo belangrijk.


Ik startte vandaag met mijn eerste activiteit initiatie Frans: "L'école de Pistache".  Pistache is onze klaspop die de kinderen al vanaf 1 september in de klas zagen.  Vaak werd gevraagd wat die muis in onze klas kwam doen.  Hij staat ook bij op onze klasfoto die we trokken voor in de krant.  Toch hadden we er nog nooit iets mee gedaan.  Telkens ik er een vraag over kreeg, was het antwoord hetzelfde: "Die muis heet Pistache, en die spreekt alleen maar Frans".  Het prikkelde hun interesse.  Vanmorgen werd zelfs voor de eerste keer gevraagd wanneer die koffer eens open mocht.  De kinderen waren er duidelijk klaar voor, hun geduld voldoende op de proef gesteld.


Na het enthousiast introductielied ("Bonjour!"), nodigde ik alle kinderen uit in de zithoek voor een kennismaking met Pistache.  Enig probleem: niemand verstond die vreemde muis.  Twijfel stond duidelijk op hun gezichten.  Sommigen waagden zich aan een handje schudden met de pop, die vrolijk "Bonjour!" bleef zeggen.  Heel aarzelend kwam er al eens een "Bon Zoer" terug.  Hierna waagde Pistache zich toch al eens aan een zinnetje.  Met hand en tand, welteverstaan.  "Je suis Pistache." werd afgewisseld met "Je m'apelle Pistache."  Nog steeds met een vriendelijke, maar duidelijkere "Bon Zoer" als reactie.  Ik zag aan hun gezicht dat ze er wel van genoten om een taal te ontdekken.  Er werd niets vertaald, maar toch traden ze in dialoog met onze Franse muis.  Na een "Je suis Pistache. Et toi?!" kwam er toch al eens een naam naar boven.  Heel mooi om zien hoe de kinderen dat gewenningsproces ondergingen: van vragende, afwachtende houding, naar een enkeling die toch iets kan/durft terugzeggen, tot bijna iedereen die een vraagje kan verstaan en hierop zijn naam antwoord.  Zonder ook maar 1 vertaling te maken.


Pistache is een contextuele methode.  Door de situatie wordt duidelijk wat er bedoeld wordt.  Het is niet de bedoeling om in het 1ste leerjaar de woorden 'van buiten' te leren zoals in de 3de graad soms nog wel het geval is.  In het verhaal dat op de kennismaking volgde, werd dit al snel duidelijk.  Met een groot prentenboek op mijn schoot, liet ik Pistache zijn verhaal doen.  Terwijl wees mijn andere hand de handelingen aan op de kijkbladen.  Met hand en tand, opnieuw.  Door mijn handelingen werd heel wat duidelijk.  De schroom bij de kinderen was weg en ze leken er enorme deugd aan te beleven de dingen te ontdekken.  Als X. riep: "Ik versta er niks van!" antwoordde A.: "dulei betekent melk".  De zin: "Elle doit faire pipi" hadden ze als bij wonder allemaal meteen door.  Na het verhaal volledig te hebben beluisterd, kreeg ik de vraag om het opnieuw te vertellen, wat ik ook deed (maar sneller).  De eerste zin was nog niet uit of B. vroeg zich af of we dit verhaal eigenlijk ooit nog in onze taal zouden horen.  Niet dus.  Pistache spreekt Frans en begint zich daar alsmaar beter bij te voelen.


Terug naar onze plaats voor een bewegingslied: maman Pingouin.  Een geweldige doe-mee-song!  We hebben gedanst, gelachen, gesprongen en af en toe ook eens een heel klein woord, of zelfs een klank meegezongen.  't Was tof!  Die eerste 'les' Frans in het 1ste leerjaar!  Die gaan we niet gauw meer vergeten. De kinderen hebben er enorm van 'geleerd'.  Net als hun meester.  En juist zoals hen is hij geëvolueerd van gezonde angst om Frans te gebruiken naar gewoon doen en ervan te genieten.


Tijd om afscheid te nemen, dan:
- "Au revoir, tout le monde."
- "Ooievaar, Pistache."


Zin in Frans met jonge kinderen?  Deze sites kunnen u helpen:
Meer Franse kinderliedjes op Youtube vind je hier.
De spelletjessite Poisson Rouge heeft heel wat Franstalige activiteiten waarvan er enkele zeer bruikbaar zijn bij de activiteiten vreemde taleninitiatie Frans: