Tussendoortjes

Ik herinner me nog goed het allereerste lesje dat ik ooit in mijn hele leven gaf.  Als achttienjarige, net in het 1ste jaar lerarenopleiding, mocht (moest) ik stage lopen bij meester W. in Turnhout.  Nog niet volledig overtuigd van de juiste studiekeuze volgde ik eerst enkele lessen die hij aan zijn klas 3B gaf.  Meester W., niet meteen het toonbeeld der moderne onderwijzer, gaf me niet echt dat veilige gevoel dat een beetje onwennige stagiair nodig heeft.  Ondertussen is hij al bijna 10 jaar onderwijzer-op-rust, welverdiend vermoedelijk.




Het onderwerp dat ik opgegeven kreeg, sprak me niet tot de verbeelding: negatieve getallen.  Erg zenuwachtig, met mijn armen geen blijf wetend, gaf ik de les die ik op papier gezet had.  Volledig uit het hoofd geleerd.  Vlak voor een klas leerhongerige achtjarigen met daarachter meester W. en mijn docente wiskunde.  Beide toepassingen met negatieve getallen, die ik kende, passeerden de revue: het nemen van de lift en de thermometer in de winter.  Ik kwam niet verder dan doceren, instructie en klassikaal oefenen.  Niet verwonderlijk dat mijn les een vol kwartier eerder klaar was dan de voorziene tijd.  Ik rammelde het af alsof het een sneltrein was.  Of de kinderen er iets van begrepen hadden?  Ik had geen idee.  Ik had mijn les gegeven.  En toen... niks meer!  De docente heeft me uit die benarde situatie gered door de kinderen en de leerstof haar volle aandacht te geven.


Op dát moment (ik keek met opengesperde ogen naar haar interactie met de kinderen) wist ik: dit wil ik ook!  Ik nam me voor om nooit nog momenten van verveling te zaaien.  Ik nam me voor om er te staan voor de klas.  Hen te boeien, hun leergierigheid aan te wakkeren en hen rijke leerstof aan te bieden.  En als, áls ik dan nog een moment zou hebben waarop ik niet precies weet welke richting het uit moet, dan nog zou ik iets betekenen in de klas.  Ik ging op zoek naar korte activiteiten die ik in de klas zou kunnen doen tijdens momentjes tussen twee lessen door.  Als afleiding van de werkdag, om de concentratie terug op peil te kunnen brengen, om de kinderen te doen ontspannen.  Maar natuurlijk ook gewoon omdat het leuk is!

Stilaan breidde mijn verzameling tussendoortjes uit tot een massa die onmogelijk nog zo maar uit de mouw geschud kon worden.  Wat duidelijk wél de bedoeling is van een tussendoortje.  Ik maakte fiches met daarop tekst en uitleg van de korte activiteiten die ik lamineerde en in een vrolijk valiesje stak.  Een valiesje dat altijd in de buurt staat en dus zo maar te pakken valt.  Dat valiesje is ondertussen mijn survivalkit geworden voor korte momentjes.  Er zitten tegenwoordig niet alleen de kleurrijke fiches in.  Ook de weinig nodige spulletjes voor de tussendoortjes kunnen erbij: elastiekjes, een wc-rolletje, luciferdoosje een stukje touw, een blinddoek en een muntstuk.


De meeste tussendoortjes in het boekje hieronder zijn bedoeld voor kinderen van de lagere school.  De aandacht gaat hier voornamelijk naar het plezier ervan.  Toch zijn heel wat tussendoortjes ook nuttig voor de lichaamsbeweging, ontspanning, het welbevinden van de leerlingen, als geheugentraining of het leren samenwerken.  Sommige spelletjes kunnen ook gebruikt worden ter kennismaking.

Heb je graag een printklaar exemplaar (A4, .pdf) om meteen te kunnen gebruiken, plaats gerust een reactie of mail me.

Meer tussendoortjes zijn te vinden bij Klascement of Onderwijs Maak Je Samen.