"Meester, daar kwam rook uit!"
Ze zijn pienter, die nieuwe eenaatjes, Ik heb ze nu al graag! Niet wetend hoe te reageren, keek ik naar boven. De projector die ons zonet nog op 'Het Vliegerlied' trakteerde, gaf een rood knipperend lichtje. De lamp stuk. Ontploft!
Daar stond ik dan. Klaar om te starten aan 'maan'-dag 1, zoals de nieuwe les Veilig Leren Lezen heette. De leerkrachtassistent van Zwijsen zou ons naadloos doorheen de leerstof leiden. Ik ben fan! Het sprekende bord dat samen met ons het nieuwe woord hakt en plakt. De praatplaat die ons het ankerverhaal doet herbeleven. De powerpoint voor de rekenles flitst door mijn hoofd. Eén waarvoor ik gisterenavond nog op zoek was naar de juiste prenten. De les wiskunde zou starten in de polyvalente zaal met een spel over meer en minder. De schematische verwerking aan het bord zou meer abstractie geven om zo aan de slag te gaan in het rekenboek. De kinderen keken al uit naar hun eerste les rekenen.
Het moeten maar enkele seconden geweest zijn. Toch flitste er veel door mijn hoofd. Vooral de zin "Wat nu?" blijft me bij. Ik zie me daar staan. Alsof ik aankom in een zwembad zonder zwembroek bij te hebben. Maar toch de Grote Sprong moet wagen. Half ontredderd. Back to basics.
Het digibord was de laatste vier jaar mijn partner in de klas. Hij liet me niet in de steek. Zelfs niet die keer toen ik de dag voordien tamelijk laat ging slapen wegens een niet te missen concert. De stem nog schor, het hoofd vol muziek en de zin om terug te gaan slapen. Het vertrouwen was groot. Lesvoorbereidingen worden gevuld met online tools en games. De laptop staat vol met presentaties en interactieve oefeningen. Chrome staat standaard op mijn Yurls met digibordbronnen. De wereld in de klas. Afbeeldingen via Google ter verduidelijking. Vreemd, hoe snel praktische hulpmiddelen gemist kunnen worden.
Ik kan het me nog vaag herinneren: de tijd van het krijtbord. Het pre-digitale lesgeven. De dagelijkse dosis (krijt)stof die door de klas zweeft. Bij het uitzwaaien van de leerlingen een doekje bevochtigen om het bord terug spik en span te krijgen. Klaar voor de volgende dag. De voorraad krijtjes die nog steeds in de kast staat, doet me nog regelmatig aan deze periode denken. Ze worden af en toe gebruikt. De zijvlakken van het krijtbord zijn verhuisd naar de blanke muren in de schoolgang. Eenaatjes die klaar zijn, mogen hun creatieve kunsten hierop uitleven.
Gelukkig was de ontbloting van korte duur. Op woensdag werd een nieuwe lamp besteld. Op donderdag kwam ze aan op school. De technieker in mij heeft het klaargekregen om de lamp op donderdagavond te vervangen. We sprongen samen een gat in de lucht vrijdagochtend, toen bleek dat het 'toverbord' terug werkte. Het digitale lesgeven kan terug beginnen. En hoe! Een geweldige lichting eenaatjes! Eentje om nu al in te kaderen. Ze lachten niet met mijn sprong in het diepe water. Ze leefden mee. "Is de lamp al gemaakt?", was een vaak gehoorde vraag in de klas. Ik heb zin in het nieuwe schooljaar. Ik reken er op dat mijn digibord er ook zo over denkt...
Voor alle duidelijkheid: analoog lesgeven lukt nog. Het duurde wat langer eer ik vertrokken was. Ik moest het terug gewoon worden. Het juiste materiaal er terug bijnemen. Back to basics voor enkele dagen... het heeft wel wat. Maar geef mij toch maar het digitale lesgeven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten