Techniek met (bijna) kosteloos materiaal

In een vorig artikel schreef ik al over mijn verzamelwoede.  Alle spulletjes die me ook maar een beetje bruikbaar lijken, stapelen zich op in bureau, tuinhuis, klas en kasten.  De toestroom is onregelmatig maar vaak moeilijker te overzien.


Sinds ik mezelf volledig op het domein techniek gesmeten heb, komen daar nog andere materialen bij kijken: bouwmaterialen, onderdelen, gereedschap, ... .  Tijdens vakanties reed ik zowat alle bouwwerken van bekenden af om er al bedelend hun afval te mogen bekijken.  Ik graaide, keurde en verzamelde oude lusterpotjes, afgedankte waterbuizen, houten paaltjes of blokken en noem maar op.  Ik mocht zelfs, op eigen verzoek, een grabbel doen in de kroonkurkenbak van een plaatselijk café.  Een geweldig excuus om als onderwijzer 's namiddags al gezien te worden aan de toog van een populaire kroeg.

Met de meegenomen spullen, mijn twee linkerhanden en een goed gevulde werkbak ging ik aan de slag om de kinderen van hun nodige portie techniek te voorzien.  Al gauw was ik ervan overtuigd dat ik tijdens het maken van de materialen mijn eigen technische ervaringen en zelfs vaardigheden een serieuze boost gaf.  Een verdienstelijke prestatie met ook persoonlijk voordeel.  Ik voelde me zowaar eventjes handig.  Wat nog maar weinig voorkwam voorheen.  

Op de duur ging de bekendheid van 'die kan echt alles gebruiken' zover dat collega's al langskwamen met bruikbare materialen.  Wat voor hen in de eerste plaats afval leek, kan in de klas absoluut ingezet worden in de technieklessen.  Collega G. hing lamellen aan zijn nieuwe ramen.  De verpakking hiervan kan enorm goed gebruikt worden voor een technisch systeem al een zelfgemaakte knikkerbaan.  Door hellingsgraden en afstanden te variëren om er daarna autootjes door te laten rijden, maken kinderen kennis met snelheid en weerstand.  Vriend S. had nog wat (voor hem te korte) elektriciteitsdraden over.  Bezorg ze gerust!  Ideaal om flexibele wielassen mee te maken.  

Inspiratie voor dit alles deed ik op bij tal van technieksites, voorbeeldlessen en catalogussen van diverse onderwijsleveranciers (met meestal tamelijk dure materialen).  Alle bronnen hiervoor verzamelde ik ook op de techniekyurls.  Maar de grootste leermeester is ongetwijfeld de Indische Arvind Gupta.  Hij bezoekt in zijn land regelmatig de armere wijken om de kinderen technische kennis en vaardigheden bij te brengen.  Gupta werkt hiervoor met zo goed als kosteloos materiaal, zodat de 'kinderen van de straat' ook zelf aan de slag kunnen met wetenschap.  Met enkele spuitjes en darmpjes ontwierp hij zo een hydraulisch systeem dat het principe van een hijskraan uitlegt.  Met zijn project Toys From Trash stimuleert Gupta zowel collega's als kinderen om het vaak niet te ver te gaan zoeken.  Op zijn eigen website publiceert hij zijn gratis pdf-boeken waarmee leerkrachten volop aan de slag kunnen gaan. 

"The best thing a child can do with a toy is break it!"

- Arvind Gupta